Зарим дүү нарынхаа тухай сул тэмдэглэл

Саяхнаас би хүмүүс надад хоёр янзаар хандах болсныг мэдэрлээ. Нэг хэсэг нь илт атаархан тэчьяадаж хандах юм. Харин нөгөө хэсэг их шууд л заналхийх хандлагатай болжээ. Нэг мэдсэн би өөрөө ч хүсэлгүй уран зохиолын тийм нэг дуу шууны, яриа хөөрөөний гол эзэн болчихоод байдаг болчихов. Хэдхэн хоногийн өмнө хоёрын зэрэг өвгөн өөрсдийгөө багш, аа хэмээн хүндэлсэнгүй хэмээн нэг номын хуриман дээр намайг баахан төнхөв. Тэгээд л би ийм өвгөн болохгүй юмсан гэж бодох зуур бодлын дундуур дүү нарын тухай бодол шургачин орж ирлээ. Язгуурын бүлгийн Гүйцэтгэгчийн Оргилболд, Хөх мэдрэхүйн Ядамсүрэнгийн Баяраа, Батсуурийн Баясгалан, Ороолонгийн Элбэгтөгс,Шинэ үнэрийн Раднаадоржийн Улам-оргих, Өлзийхутагийн Үлэмжтөгс, Сайнжаргалын Начин, шинэ мянганы Нямжаргалын Минжинсайхан, Сааюугийн Баттулга, Баасанжавын Оролзод, Бишүби шүлэгчдийн Ганзоригийн Мөнхбаатар, бүлэгт үл нэгдэгсдийн Батхуягийн Хадбаатар, Ганболдын Баяр, Чулуунбаатарын Ууганбаяр, Хандхүүгийн Нямхишиг илүү дотно сэтгэлд ойр олон дүүтэй болчихжээ. Тэдэнд би нэг их гийгүүлээд байх эрдэм номгүй ч нөлөөлөөд байх ном бүтээлгүй ч уран зохиолыг зөвхөн зөв ухаарах, зөв хандах, зөв үзэх,зөв гэгээрэхэд нь л үлгэр болох юмсан гэж хичээдэг юм. Нэг үгээр тэд одоо "задарч" байна. Задрах энэ тэр гэхээр архи тамхинд ороод, дэггүй дүрсгүй болоод гэж ойлгох хэрэггүй. Ердөө л авьяас нь задарч байгаа юм. Тэгэхээр тэдэнд ирээдүй лав итгэлтэй бий гэсэн үг. Уран зохиолын ертөнцөд шүү дээ? Магадгүй надтай арай ойр хэдийнхээ нэрийг би хуруу дараад тоолчихсон ч биз. Гэхдээ хожим энд тэнд тааралдаад хүндэл энэ тэр гэж зовоохгүй байхаа би мэдье. Үнэн люмпен царай гаргаад сонин хачин нөхдүүдийн адил болчихгүйгээ та нар минь лав хичээгээрэй.