"Улдаан хотын зүрх" номын хэдхээн шүлгээс

8.

Чамайг ӨВӨЛ, НАМАР гэж гунигтай нэрлээд

Чиний зүгт бүгдийг харамгүй илгээжээ.

Чимээгүй, өнгө гэрэлгүй, зах хязгааргүй

Чиг зүггүй, чийглэг газарт – ЦАГ ХУГАЦАА

Хийн зуухаа асаагаад СИЛЬВИА шиг

Амиа хорложээ.

Чамайг дахиад л ӨВӨЛ, НАМАР  гэж нэрлээд

Чиний зүг бүгдийг илгээхийг хүсэвч

Хүйтэн цонхны шилэн дээр

Хурууны хээ бүдэгхэн үлдээд

Хүчилтөрөгч дутагдсан мэт амьсгал давчдаж

Хийн зуухаа асаагаад –БИ

Амиа хорложээ. 

25          Сар

Хэсэг бусаг үүлэн цаанаас шагайх

Хэтэвчтэй зоос шиг саран

Хэтэрхий царайлаг юм.

Холливудын засварын газар орсон

Хонгор охидууд шиг

Шав шар юм. 

58

 Далавчийг минь түр өгөөч, би удахгүй, ээ

Далай дөнгөж орчихоод ирье.

Өдийд сар өвдөгөө усанд дүрчихээд

“Өө яасан хүйтэн” хэмээн дуу алдаж зогсоо

Эргийн хясаан дунд нэгэн  эм хавч

Эрийгээ сартай хардаад

Хөрөөний ир шиг хуруугаа ангалзуулсаар

Хүйтнийг ч мэдэхгүй яарч яваа

Далавчийг минь түр өгөөч, би удахгүй, ээ

Далай дөнгөж орчихоод ирье

             Нүд алдам цэлийх их усны

             Нүцгэн биеийг нэг илчихээд

             Олон нугалаастай даашинз шиг мандалд нь

             Одод шумбахыг бас харчихаад

             Даанч удахгүй би хүрээд ирнэ, ээ

             Далавчийг минь түр өгөөч 

65

Ийм л элбэг  дэлбэг, будаг шунхгүй

Тийм л улирлыг Хавар гэдэг юм.

Ирчихээд хаалга тогшиж зүрхлэхгүй

Ичимхий жаахан охины дүртэй юм.

Цувных нь хормойгоор ногоон туяа татаад

Гутлынх нь өсгийд ногоо ширэлддэг юм.

Цуутай дорнын улаан хацар шиг

                 тэнгэрийн хаяанаас ирэх

Цуурай бүхнийг тосон сонсвоос

Хавар,  Хавар,  Хавар… 

78

“МАНДЕЛЬШТАМ” томоор бичихээс өөр аргагүй

Түүний нэрийг,-“ЯРУУ НАЙРАГЧ” гэдэг

Ялимгүй алдар нь гутаах шиг

Яагаад ч юм бэ, байнга- БОДОГДОНО.

“Есенин” ердийн бичихээс өөр аргагүй

Түүний нэрийг яруу найрагч гэдэг нь

Яагаад ч юм бэ, хэтэрхий

Өргөөд байгаа юм шиг-САНАГДАНА.

“БЛОК”, “Блок” алинаар нь ч бичсэн

Түүний нэр –“БУРХАН” гэдгээс өөрөөр

БУРХАН  минь яагаад –СОНСТДОХГҮЙ

БАЙНА ВЭ?

                                                            БИ

  Энэ номоо хувьдаа, БИ  яруу найргаар бичсэн “роман” гэж ойлгоод байгаа юм. Үнэндээ гурван жил сэтгэлд хадаатай явсан мөрүүдийг гуч гаруй хоногт цаасан дээр буулгаж энэ номыг бүтээв.

  БИ- энэ шүлгүүдээ ирээдүй үеийнхэнд зориулж бичсэн юм. Тэдний амьдралын хэмнэл, хүсэл мөрөөдөл, уйтгар шаналан, эмзэглэл, “гэгээрэлд” зориулж бичсэн юм.

  БИ-энэ шүлгүүдээ олон нийтийн хүчтэй таашаалаас ангид байх “хувь тавиланд” зориулж бичсэн юм.

  БИ-энэ шүлгүүдээ улс төр, бизнес, албан тушаал, цаг үеийн тачьяадсан дуу хоолой, тэр бүхэнд толгойгоо хэт шаачихаад яруу найргаа аль эрт алдчихсан үеийнхнийхээ өмнөөс “ичсэндээ” бичсэн юм.

  БИ- энэ шүлгүүдээ утга зохиолын хүрээгээр сүр дүртэй эргэлддэг ч хийж бүтээсэн зүйлгүй хэсэг бүлэг хүмүүсийн эрхэмсэг дээрэнгүй зан байдалд “эмзэглэсэндээ” бичсэн юм.

  БИ- энэ шүлгүүдээ эргэн тойрныхоо яруухан гоо сайханг эсвэл эгэл үнэнг, “энгийн” байдлаар нь “энгийн” шүлэглэх гэсэн хүслээр бичсэн юм.

  Би-энэ шүлгүүддээ ХОТЫН АМЬДРАЛ  хийгээд ХОТЫН ЗҮРХ СЭТГЭЛИЙН тухай бичсэн юм.

  БИ –энэ шүлгүүдээ “өөрийн” амьдралыг үзэх үзэл, гүн ухаан, өөрийн яруу найргийн өнгө төрхийг илүүтэй харуулах гэсэн эрмэлзлээр бичсэн юм.

  БИ-энэ шүлгүүдээ  “дотоод” сэтгэлдээ бүрэн захирагдаж, ашиг хонжоо, алдар нэрийн тухай өчүүхэн ч бодолгүй бичсэн юм.

  БИ –энэ шүлгүүдээ хөрөнгөтний хүсэлт захиалгаар ч юм уу, дуу болоод хүмүүс “гонгинолдож” байхаар хүсэж бичээгүй юм.

 БИ- энэ шүлгүүдээ “шилэн аяганы төлөө” бичээгүй юм.

БИ-энэ шүлгүүдээ ямар ч хэлбэрээр хамаагүй олж уншсан “хүмүүс”-т ганцхан зүйлийг хэлэхийг хүссэн юм.

БИ-энэ шүлгүүдээ энд тийм ижил шүлэг байна хэмээн “гөрдөж” магадгүй түгээмэл сэтгэлгээ, нийтлэг хэлбэрээр бичсэн юм.

БИ-энэ шүлгүүдээ 1-ээс 108 хүртэл дугаарласан нь бүхэлдээ нэг “цогц” гэдгийг нь ойлгуулах гэж тэгсэн юм.

БИ- энэ шүлгүүдээ өөрөөсөө өөр хүнд нэг их таалагдах гэж бичээгүй боловч өөрөөс минь өөр цөөнгүй “гайгүй” хүмүүс таалан гэдгийг мэдэрч бичсэн юм.

БИ-энэ шүлгүүдээ “төгс” гэж нэрлэхгүй ч төгс бус “юмаа” нүүр улайхгүй өргөмжилдөг тийм аймаар эр зоригоор бичээгүй юм.

БИ-энэ шүлгүүдээ хожим шалих ялихгүй юмаар “худалдчихгүй” байхыг хүсэж бурханд залбирч бичсэн юм.

БИ-энэ шүлгүүдээ 2010 оны 1-р сарын 25-наас, 3-р сарын 8-ний хооронд нар сарны тохиол,  өдөр шөнийн зааг 17.00 -оос 22.00 цагийн завсар босон суун, бодож боловсруулж бичсэн юм.

Би- шүлгүүдээ БИ өөрийгөө л гэж боддог юм.

                                                                                      П.Батхуяг

                                                                      /”Хүрээ хөвгүүд” бүлэг, Момо /

Номын нэр:”Улаан ХОТЫН  зүрх”

86

Цүнхэн дотроосоо –Хаврыг гаргаж ирээд

Цонхоор шидэхэд модод гөлөглөнө.

Цуурай ихтэй хана туурга инээмсэглэж

Цуурхал мэт салхи үзүүрээсээ зөөлөрнө

Хэнэггүйхэн энгэрээ задгайлсан-ХАВРЫГ

Цүнхэндээ дахин чихэж  орхиход

Хаалганы цаана  цасан алгуурхан бударч

Хамаг итгэл алдарсан мэт –ӨВӨЛ

Хашааны үүдээр бүртэлзэхийг хараад

Цүнхэн дотроосоо-Хаврыг гаргаж ирээд

Цонхоор шидэхэд монос цэцэглэнэ.

                                                                   2008-04-15

93

Яг тийм хувцастай, эрүүтэй, нүдний шилтэй

Яруу найрагч,  ганцхан хувь- ЭРХ ЧӨЛӨӨ

Явах замдаа тунгалагшиж, улам тодорч

“Яагаад?”, “яагаадын” дотор ээдрэн бүрэлдэж

Гүн уйтгарт харц, цувтай, шидэт таягтай

Гүйцэд боловсроогүй, сайн ойлгоогүй

Гүзээлзгэнэ шиг бэлзгэр улаан хацартай

Гүйлсийн цэцэг шиг богинохон настай

Нэг үзэгдээд, од шиг харваад

Нэрийг нь бүгд цээжилээд,  удахгүй мартаад

Яг тийм хувцастай, эрүүтэй, нүдний шилтэй,

Яруу найрагч, ганцхан хувь- БЛОК 

 

98

Нягтрал-хаврын амьсгалтай хамт ирээд

Нялх ногоо цухайх газаргүй

Миний-ХОТ

Түгжрэл-төмөр урсгалтай хамт ирээд

Түрүүчийн яргуй ургах газаргүй

 Миний-ХОТ

Цемент бүгдийг орлож байхад

Цэцэг навчаар ч яах…

Эрдүүхэн бодол төрүүлэх

Энэ миний –ХОТ