Wednesday, May 11, 2011

миний шүлэг

Ердийн тоосго шиг улаан, барзгар
Ертөнцийн хэвэнд цутгасан -Хүмүүс
Ерөөлийг хараалаар сольсон нь
Төмрийн зүүд, төгсгөл, эмгэнэл
ГУРАВ

Энгийн ваар шиг даруухан, гөлгөр
Ижилхэн паалангаар бүрхүүлсэн-Хүмүүс
Гэгээрлийг эндүүрлээр тульчихсан нь
Галын зүүд, мөхөл, эцэслэл
ГУРАВ

Хэвлэмэл хуудас шиг адилхан, гялгар
Хээнцэр хувцасны өлгүүр-Хүмүүс
Энэрэхүйг  хонзонгоор худалдчихсан нь
Усны зүүд, мунхаглал, эмзэглэл
ГУРАВ

Ер энэ бүхнийг хөвөрдөн суухуй
Ертөнцийн гурав-Эмгэнэлээр дүүрэн

                                              2011,05,011
Posted by at
Labels:

5 comments:

  1. П.БатхуягMay 11, 2011 at 6:28 PM

    яруу найраг-миний яруу найраг-минь

    ReplyDelete
  2. Ө.ҮлэмжтөгсMay 12, 2011 at 5:25 AM

    shan shuleg bn.

    ReplyDelete
  3. Б.МанлайбаярMay 12, 2011 at 6:54 AM

    Нэг хэвэнд цутгуулагчид болвоос тархигүй хүмүүс,,,
    Тэднийг нулимах хэрэгтэй

    ReplyDelete
  4. Мөнх хас Н.БэгтэрMay 15, 2011 at 9:13 AM

    Яалт ч үгүй яруу найрагч хүний эмзэг мэдрэмж л дээ. Хээнцэрлэл дагасан хиймэл хүмүүсээр дүүрэн болсон бидний энэ цаг үед ингэж харж мэдэрч анхааруулж ойлгож ухаарай гэхдээ шатаж шаналах сэтгэлтэй хүмүүст талархах юмдаа.

    ReplyDelete
  5. Я.БаярааMay 17, 2011 at 6:35 AM

    Uuchlaarai!
    Ulaan aristai
    Munhag
    Muu duugeen.

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)