Өнөөдрийн сэтгэгдэл

Өнөөдөр би нэг газар хоёр зэргэлдээ өрөөнд шахуу магтуулж, муулуулав.Сонин юм шүү? Боловсролын сургуулийн номын санч Банзай ах /бид нарын дууддагаар / -Чи ч яахав дээ л зохиолч, би ер чамайг таалдаггүй юм. Чиний бичсэнийг уншаад надад ийм бодол төрдөг гэхэд жаахан гомдол төрөөд түүнд би энэ хавьдаа л намайг бараадах байтугай барааг минь харах зохиолч алга гэж томров. Тэгээд хажуу өрөөнд нь орж Энхбаяр ахтай уулзлаа. Хэдийнээс үг сэтгэл нийлдэг бас болоогүй, ээ доовторын ажлын удирдагч минь- Чи үнэхээр бичиж байна шүү? Одоо чамтай ярих юм алга. Би Галсансүхийг фронт командлагч гэсэн юм. Одоо харин чамайг  бас ингэж нэрлэх хэмжээнд хүрчээ гэв.  Түрүүний гомдол ор тас мартагдаад хөөрсөн амьтан боловсролын их сургуулийн шатаар хийсээд бууж одов. Тэгээд харьж явах замдаа ийм нэгэн бодол бодлоо. 

Бодол 

Лимонов яагаад Пушкинг "тэр цаг үеийн сорилтонд аль хэдийнээ тэнцэхээ больсон байна" гэж бичсэний учрыг ойлгов. Би одоо яг үзэл санааны хоёр зааг дээр яваа юм байна. Нийтийн хямдхан доогуур таашаалаас дээгүүр, тэдний хүрч ойлгох хэмжээнээс урагшилчихаж, тэгэхээр зарим нь ойлгохгүй дээ биш ойлгочихоод ойшоохгүй байгаа дүр харуулахыг оролдож байна. Харин нөгөө заагт нь оюун санааны дээд түвшинд тэнцэх эсэхэд минь эргэлзсэн ч дотроо найдвар тавьж итгэл урам өгч байгаа хүмүүс зогсож байна. Унах урагшлах эсэхийг минь  уран зохиолын ертөнцийхөн нэг үгээр нүд тавин харж байна. Атаархаад бүр илэрхий хачин болоод байх "нөхдүүд" ч олон болжээ. Үүнийг өмнө нь би бас сэтгэгдэл болгон бичиж байв. Өнөөдөр гэрийн орогнолоосоо гарч гадуур явсан чинь бас л ийм явдал тохиолдов. Тэгэхээр миний бүгээд байгаа минь зөв ч юм шиг. Гэхдээ том болж байгаагаа өөрөө мэдэх хойно жижиг шувуу жиргэхийг тоохоо байж дээ? хэмээн өөрийгөө бас нэг талаар тайвшруулав. Нөгөө талаар яагаа ч үгүй байна гэдгээ улам мэдрэв. Өнөөдрийн сэтгэгдэл нэг иймэрхүү...